Bazen hersey tikirindadir, sagligimiz yerinde, sansimiz acik, hava
gunesli, isimiz guvende, sevdiklerimiz yanimizda.. gunler birbirini
kovalar gider.. Bazen de hic yoktan! bir ruzgar eser, savurup devirmek
istercesine bizi.. Gider elimizdekiler.. bozulur duzen.. afallar
kaliriz.. Hemen isyanlara yonelir kimisi, niye ben, niye simdi, neden
neden, panik icinde cirpinmaya, kendine acimaya, etrafi suclamaya baslayanlar vardir..
Oysaki orada bizim kolayca anlayip kavrayamadigimiz mukemmel bir zeka,
bilgelik ve bilgi kaynagi var. O, guzelligin yaraticisi, maddi manevi
bollugun sunucusu oldugu gibi, guzele giden yolu acmak icin zorluk ve
sikintilarin da yaraticisi.. Guzele, iyiye , hayirlisina erismek icin
neye ihtiyacimiz varsa bize onu veren. Onun bilgeligi kusuru duzeltmek
ve dogru yolu gostermek icin gun olur disardan zarar verici gibi gorunen
etkiler olarak dusebilir uzerimize.. “Demek ki buna ihtiyacimiz varmis”
diyebilmek.. ne zordur, ne buyuk bilgelik, ne cok yasanmislik ister
bunu diyebilmek.. Birgun bunu farkederiz ama, olaylarin uzerinden zaman
gecer ve uzaktan tum olanlar silsilesini gozlemledigimizde, vay be,
benim icin o an korkunc bir bela gibi gorunen sey, meger benim sunlari
bunlari anlayip ogrenmem icinmis deriz.. O gunler olmasaydi bugune
varamayacagimizi goruruz.
Bir arkadasim ust uste aksiliklerle
calistigi sirketlerde isten cikarildi bir donem, bu durum onda ciddi
bir korku ve guvensizlik yaratti. Kendini guvende hissedebilmek icin
bazi sertifikalari cebe atayim bari diye biraz emek harcadi ve eskiden
cok gozunde buyuttugu konulari calisti, ogrendi, sinavlari gecti ve
sertifikalari aldi. Bu surec onun kendini yeniledigi, hayattan ne
istedigini ortaya koydugu, ozguvenini tazeledigi ve kendini donusturdugu
bir donemdi. O bunlari yaptiginda cark terse donmeye basladi, artik
secilmeme korkusuyla yasayan degil secen kisi olmustu. Ve simdi hayata
bakisi bambaska. Diyecegim o ki, ters giden seyler olunca sarsilmak
dogal ama devrilmemek esas, dusunup “neyi degistirmem gerek” diyebilmek,
bir bilene sorabilmek, hedefler koyabilmek, isyani ve karanligi birakip
aydinliga yurumek.. Bunlari yapmadikca ve kuru sikayetle yetindikce,
yani ogrenmemeye inat ettikce, yeniden yeniden firtinadan kasirgaya
dusmek isten bile degil.. Nafi, apacik mutluluk, bolluk ve guzelik
bagislayan demek. Darr ise disardan kotu gozuken ama hedefinde bizi
huzur, bolluk ve guzellige yoneltmek olan, bize ogreten, anlamamizi
saglamak icin basiniza gelenleri gonderen demek. Bu bilinci
sindirdigimizde daha kolay olacak "Bu iste de vardir bir hayir.."demek..
Ve o hayrin ne oldugunu kavrayacak kadar "ben" duygusundan uzaklasmak..
Sevgiyle.
Gunay