Geceden gectim

Geceden dogdum,
karanliktan gectim,
kayboldugumu sandim cok kere,
dustum, kanadim.
Ama buldum her seferinde yeniden yolumu,
O'nun aydinliginin cekiciliginde adim adim yildiz yildiz ay ay gun gun ,
her adimda iliklerim isinarak bildim dogru yolda oldugumu. Gunay

Hersey ziddiyla anlam kazanir

Sabahin eni sonu gelecegi bilinciyle yasadi mi insan geceden de korkmuyor,
gecenin de farkli derinlikte karanliklari var kendi icinde inis cikislari ayrica, onu dayanilir kilmak icin..
Ve o geceler ki, varliklarina bin sukur sabahin kiymetini ogretirler..
Sanci dindigindeki huzur ne tatlidir.. Korku gectigindeki rahatlama..
Acligin pesinden yenen bir lokma..
Gurultunun ardindan gelen sessizlik..
Hersey karsiti ile birlikte daha bir anlam bulur.
Her karanligin bir aydinligi,
her cikisin bir inisi,
her dususun bir kalkisi,
her aglayisin bir gulusu vardir..

Gunay

Deve - Pire hikayesi.. Pireyi deve yapmak

Yasam inandigimizdir ve bize inandigimizi getirir.
"Pireyi deve yapmak" inancla oluyor mesela.
Bu devedir diye inaniyorsun pire deve oluveriyor..
Gercekte pire pire olarak kalsa bile senin yasaminda o bir deve artik.
Devem var diye sevinir misin, uzulur musun o da bakis acina bagli... :)
Develerimi mi sayayim pireleri mi bu gece?

 

Güzel sıfatlar

Aklımız meseleleri olduğundan daha karmaşık gösterme konusunda uzman, olanlara sebepler arayıp ya başkasını ya kendimizi suçlayiveriyoruz. Oysaki meselelerimize yakından baktığımızda sorunun kökünün, ilahi güzelliklerin eksikliği ve bu yüzden enerjinin rahatça akamaması olduğunu görebiliriz. Karanlığın bir varlığı yok, ışığın olmama durumu karanlık hissini yaratıyor, ışığa azıcık yol verdik mi ulaştığı yer aydınlık, ulaşamadığı yer karanlık. Yani tek varolan ışık, enerji.. Aynı şekilde, şükrün olmadığı yerde yokluk, nezaketin olmadığı yerde kabalık ve incitme, dürüstlüğün olmadığı yerde ikiyüzlülük, içtenliğin ve açıklığın olmadığı yerde giz ve sırlar, huzurun olmadığı yerde kavga, yardımın desteğin olmadığı yerde yalnızlık, affediciliğin olmadığı yerde kin, sevginin olmadığı yerde umursamazlık, farkındalığın olmadığı yerde körlük.. Bizi ışıktan, güzellikten ve bu sıfatlardan alı koyan tek düşman ben merkezli bakış açısımiz.. Ben’i düşünmeyi bırakınca insan aydınlığa doğru çekildiğini hissediyor..Yaratan’ın güzel sıfatları benim ilacim oldu (dibin dibindeyken buldum onları).. Bunların anlamları üzerine düşünüyorum, dua ediyorum, gün içinde hatırlıyorum. Kendimde eksik olan, ihtiyacim olduğunu düşündüğüm bazı sıfatları özellikle seçtim ve gerektiginde yardımıma çağırıyorum, onun bende de vukuu bulması için dua ediyorum, ya da muhatap olduğum kişilerde vukuu bulması için dua ediyorum. Bütün olay bunun insanı farkındalığa yöneltmesi, eksikliğin farkındalığina. Kendi hayatında eksik olanı tamamlarken, diğer insanlar için de güzeli istediğin için iki yönlü güzellesiyorsun.. Ustelik bu sihir gibi güzel işliyor, mucize gibi. Basit bir ornek, bir işi tamamlayıp patronuma teslim etmeden önce (Shakûr: The Most Grateful, The Most Appreciative) üzerine yoğunlasıyorum, gerçekten de bu anlama, bu niyete yoğunlaşıp kutsadığım işim teşekkürle karşılanıyor. Deneyin görün.
Kaynak olarak su siteyi kullaniyorum. Sevgiyle. Gunay
http://wahiduddin.net/words/99_pages/wazifa_a.htm