Bazen hersey tikirindadir, sagligimiz yerinde, sansimiz acik, hava
gunesli, isimiz guvende, sevdiklerimiz yanimizda.. gunler birbirini
kovalar gider.. Bazen de hic yoktan! bir ruzgar eser, savurup devirmek
istercesine bizi.. Gider elimizdekiler.. bozulur duzen.. afallar
kaliriz.. Hemen isyanlara yonelir kimisi, niye ben, niye simdi, neden
neden, panik icinde cirpinmaya, kendine acimaya, etrafi suclamaya baslayanlar vardir..
Oysaki orada bizim kolayca anlayip kavrayamadigimiz mukemmel bir zeka, bilgelik ve bilgi kaynagi var. O, guzelligin yaraticisi, maddi manevi bollugun sunucusu oldugu gibi, guzele giden yolu acmak icin zorluk ve sikintilarin da yaraticisi.. Guzele, iyiye , hayirlisina erismek icin neye ihtiyacimiz varsa bize onu veren. Onun bilgeligi kusuru duzeltmek ve dogru yolu gostermek icin gun olur disardan zarar verici gibi gorunen etkiler olarak dusebilir uzerimize.. “Demek ki buna ihtiyacimiz varmis” diyebilmek.. ne zordur, ne buyuk bilgelik, ne cok yasanmislik ister bunu diyebilmek.. Birgun bunu farkederiz ama, olaylarin uzerinden zaman gecer ve uzaktan tum olanlar silsilesini gozlemledigimizde, vay be, benim icin o an korkunc bir bela gibi gorunen sey, meger benim sunlari bunlari anlayip ogrenmem icinmis deriz.. O gunler olmasaydi bugune varamayacagimizi goruruz.
Bir arkadasim ust uste aksiliklerle calistigi sirketlerde isten cikarildi bir donem, bu durum onda ciddi bir korku ve guvensizlik yaratti. Kendini guvende hissedebilmek icin bazi sertifikalari cebe atayim bari diye biraz emek harcadi ve eskiden cok gozunde buyuttugu konulari calisti, ogrendi, sinavlari gecti ve sertifikalari aldi. Bu surec onun kendini yeniledigi, hayattan ne istedigini ortaya koydugu, ozguvenini tazeledigi ve kendini donusturdugu bir donemdi. O bunlari yaptiginda cark terse donmeye basladi, artik secilmeme korkusuyla yasayan degil secen kisi olmustu. Ve simdi hayata bakisi bambaska. Diyecegim o ki, ters giden seyler olunca sarsilmak dogal ama devrilmemek esas, dusunup “neyi degistirmem gerek” diyebilmek, bir bilene sorabilmek, hedefler koyabilmek, isyani ve karanligi birakip aydinliga yurumek.. Bunlari yapmadikca ve kuru sikayetle yetindikce, yani ogrenmemeye inat ettikce, yeniden yeniden firtinadan kasirgaya dusmek isten bile degil.. Nafi, apacik mutluluk, bolluk ve guzelik bagislayan demek. Darr ise disardan kotu gozuken ama hedefinde bizi huzur, bolluk ve guzellige yoneltmek olan, bize ogreten, anlamamizi saglamak icin basiniza gelenleri gonderen demek. Bu bilinci sindirdigimizde daha kolay olacak "Bu iste de vardir bir hayir.."demek.. Ve o hayrin ne oldugunu kavrayacak kadar "ben" duygusundan uzaklasmak.. Sevgiyle.
Gunay
Oysaki orada bizim kolayca anlayip kavrayamadigimiz mukemmel bir zeka, bilgelik ve bilgi kaynagi var. O, guzelligin yaraticisi, maddi manevi bollugun sunucusu oldugu gibi, guzele giden yolu acmak icin zorluk ve sikintilarin da yaraticisi.. Guzele, iyiye , hayirlisina erismek icin neye ihtiyacimiz varsa bize onu veren. Onun bilgeligi kusuru duzeltmek ve dogru yolu gostermek icin gun olur disardan zarar verici gibi gorunen etkiler olarak dusebilir uzerimize.. “Demek ki buna ihtiyacimiz varmis” diyebilmek.. ne zordur, ne buyuk bilgelik, ne cok yasanmislik ister bunu diyebilmek.. Birgun bunu farkederiz ama, olaylarin uzerinden zaman gecer ve uzaktan tum olanlar silsilesini gozlemledigimizde, vay be, benim icin o an korkunc bir bela gibi gorunen sey, meger benim sunlari bunlari anlayip ogrenmem icinmis deriz.. O gunler olmasaydi bugune varamayacagimizi goruruz.
Bir arkadasim ust uste aksiliklerle calistigi sirketlerde isten cikarildi bir donem, bu durum onda ciddi bir korku ve guvensizlik yaratti. Kendini guvende hissedebilmek icin bazi sertifikalari cebe atayim bari diye biraz emek harcadi ve eskiden cok gozunde buyuttugu konulari calisti, ogrendi, sinavlari gecti ve sertifikalari aldi. Bu surec onun kendini yeniledigi, hayattan ne istedigini ortaya koydugu, ozguvenini tazeledigi ve kendini donusturdugu bir donemdi. O bunlari yaptiginda cark terse donmeye basladi, artik secilmeme korkusuyla yasayan degil secen kisi olmustu. Ve simdi hayata bakisi bambaska. Diyecegim o ki, ters giden seyler olunca sarsilmak dogal ama devrilmemek esas, dusunup “neyi degistirmem gerek” diyebilmek, bir bilene sorabilmek, hedefler koyabilmek, isyani ve karanligi birakip aydinliga yurumek.. Bunlari yapmadikca ve kuru sikayetle yetindikce, yani ogrenmemeye inat ettikce, yeniden yeniden firtinadan kasirgaya dusmek isten bile degil.. Nafi, apacik mutluluk, bolluk ve guzelik bagislayan demek. Darr ise disardan kotu gozuken ama hedefinde bizi huzur, bolluk ve guzellige yoneltmek olan, bize ogreten, anlamamizi saglamak icin basiniza gelenleri gonderen demek. Bu bilinci sindirdigimizde daha kolay olacak "Bu iste de vardir bir hayir.."demek.. Ve o hayrin ne oldugunu kavrayacak kadar "ben" duygusundan uzaklasmak.. Sevgiyle.
Gunay
No comments:
Post a Comment